پارامترهای مهم هنگام انتخاب لباس سایز بزرگشايد تصور كنيد كه ارتودنسي، تنها به درمان و اصلاح مشكلات مربوط به دندان ها مي‌پردازد؛ در حالي كه براي پيشگيري و درمان بسياري از ناهنجاري هاي فكي، مي‌توان از روش ها و ابزار ارتودنسي بهره گرفت. بعضي از افراد به صورت مادرزادي، مشكلاتي در فك خود دارند. از شايع ترين اين مشكلات، مي‌توان به جلو بودن يا عقب بودن فك پايين اشاره كرد. اين موضوع بر ظاهر افراد و همچنين ارتباط دندان ها با هم، اثر منفي مي‌گذارد و مشكلاتي براي بيمار به وجود مي‌آورد.
بيماراني كه چنين ناهنجاري‌اي دارند، به خصوص اگر مشكل آنها شديد باشد، بايد حتما براي اصلاح آن اقدام كنند. براي مثال يكي از بهترين راه هاي درماني، براي اصلاح ناهنجاري عقب بودن فك پايين، استفاده از ارتودنسي عقب بودن فك پايين است، در اين مقاله قصد داريم در مورد مشكلات فك پايين، و راه هاي درماني آن صحبت كنيم.
بيشتر بدانيد: ارتودنسي همزمان با عمل بيني
بهترين سن براي درمان عقب بودن فك پايين
متخصص هاي ارتودنسي همواره توصيه مي‌كنند براي بررسي ها و معاينات مربوط به مشكلات فك و دندان ها، بهترين سن قبل از رسيدن به سن بلوغ و در دوران كودكي و نوجواني است. اگر كودكي در سنين پايين كه هنوز رشد فكي او كامل نشده است، مورد معاينه قرار بگيرد و مشكلات او شناسايي شود، بدون نياز به درمان هاي سخت يا پيچيده اي، مانند جراحي فك و تنها به كمك بعضي از دستگاه هاي ارتودنسي، مي‌توان از پيشرفت ناهنجاري جلوگيري كرد و حجم مشكلات را در آينده به شدت كاهش داد.
اين دستگاه ها، فك پايين را براي رشد بيشتر تحريك مي‌كنند و سعي مي‌كنند رابطه مناسب و ايده آلي را بين دو فك بيمار برقرار كنند؛ اما اگر فردي در سن بزرگسالي و بعد از سن بلوغ، براي اصلاح فك خود مراجعه كند،در كنار ساير روش ها، از درمان جراحي فك نيز براي او استفاده مي‌كنند.
ارتودنسي عقب بودن فك پايين
اگر بيماري در سنين پايين و قبل از اينكه رشد فكي او كامل شود، به متخصص ارتودنسي مراجعه كند، متخصص ارتودنسي در بيشتر مواقع، براي اصلاح ناهنجاري عقب بودن فك پايين بيمار، از دستگاه هاي فانكشنال ارتودنسي استفاده مي‌كند؛ در واقع متخصص، از توانايي رشدي فك بيمار، براي تصحيح مشكلات او و تحريك رشد فك پايين بهره مي‌برد. اين دستگاه هاي فانكشنال از دو پلاك ارتودنسي متحرك، براي فك بالا و پايين تشكيل شده است.
زماني كه اين پلاك هاي ارتودنسي متحرك روي فك هاي بيمار قرار مي‌گيرند، در هر بار بستن دهان، دو فك را در موقعيت ايده آل و نرمال خود قرار داده و فرد را وادار مي‌كند كه فك پايين خود را به سمت جلو هدايت كند. اين اتفاق براي فك پايين آنقدر تكرار مي‌شود كه تبديل به يك عادت براي فرد شده، و در نهايت رشد فك پايين بيشتر مي‌شود و به اندازه نرمال و طبيعي خود مي‌رسد.
منبع : www.orthodoctor.ir